پدرم را در فیلم «صیاد» دیدم/ هنرمندان شهدا را بدون تحریف و شعار روایت کنند
به گزارش خبرنگار نوید شاهد؛ جشنواره بین المللی فیلم فجر در حالی چهل و سومین دوره خود را پشت سر گذاشت که کاخ جشنواره فیلم فجر ۴۳ میزبان ۶ فیلم دفاع مقدس «خدای جنگ»، «اشک هور»، «اسفند»، «پیشمرگ»، «صیاد» و «شمال از جنوب غرب» بود.
در نخستین روز و اولین سانس اکران‌ها قرعه به نام فیلم سینمایی «صیاد» افتاد. این فیلم، روایتی زندگی‌نامه‌ای از فراز و نشیب‌های حیات و مبارزات شهید سپهبد علی صیاد شیرازی، فرمانده برجسته دوران دفاع مقدس، به کارگردانی «جواد افشار» و تهیه‌کنندگی «محمدرضا شفیعی» است که بازی «علی سرابی» در نقش شهید صیاد شیرازی و «مارال بنی آدم» در نقش همسر شهید به عنوان یک زوج توانسته بر باورپذیری فیلم برای بییننده موثر واقع شود.
مریم صیاد شیرازی فرزند شهید علی صیاد شیرازی درباره فیلم سینمایی «صیاد» در گفتگو با خبرنگار نوید شاهد با اشاره به اینکه با مشاهده فیلم سینمایی «صیاد» در بزنگاه هایی من با شخصیت پدرم همذات پنداری کردم و احساساتی شدم، اظهار کرد: میتوان گفت بازی آقای علی سرابی در نقش شهید صیاد شیرازی از نقاط برجسته فیلم بود. متانت و صبر پدرم را در بازی فوق العاده آقای سرابی دیدم. من در ابتدا و پس از دیدن پوسترهای فیلم با خودم گفتم ایشان هیچ شباهتی به پدرم ندارند اما پس از دیدن فیلم، آقای سرابی آنقدر با جزییات نقش پدرم را بازی کرد که تمام خاطرات شهید برایم تداعی شد و تا چند روز مرا در آن حال و هوا نگاه داشت. در واقع به قدری حتی حرکات دستان و بدن ایشان به شخصیت پدرم نزدیک بود که در ادامه صدای استفاده شده توسط هوش مصنوعی مرا منقلب کرد. همچنین بازی خانم مارال بنی آدم نیز بسیار خوب بود اما متاسفانه درست در جایی که مخاطب میخواست با شخصیت ارتباط برقرار کند به موضوعی دیگر پرداخته میشد و این پراکندگی موضوعات ذهن مخاطب را مشوش میکرد.
فرزند شهید صیاد شیرازی در ادامه گفت: فیلم سینمایی صیاد نتوانست حق مطلب را به صورت کامل درباره این شهید عزیز ادا کند. من بعنوان فرزند شهید به‌ویژه زمانی که از هوش مصنوعی برای صدای شهید استفاده شد توانستم با شخصیت شهید ارتباط برقرار کنم. وقایع نسبتا واقعی و بر اساس متون تاریخی بود اما جمع آوری اطلاعات میدانی کامل نبود و می توانست بسیار بهتر و غنی تر باشد.
وی در ادامه اظهار کرد: ساخت فیلمی با زمان ۲ ساعت نمی‌تواند شخصیت چندجانبه شهید را به جامعه و خانواده امروزی معرفی کند شاید در این زمینه بتوان از این اصطلاح استفاده کرد که کار زخمی شد و نتوانست سیر رشد فکری شهید صیاد بعنوان یک ارتشی نظام طاغوت که در مسیر رشد قرار گرفت را به مخاطب نشان دهد. ضمن اینکه یک ارتشی مقتدر و شخصیتی که رفتاری کاملا متفاوت با اعضای خانواده اش دارد باید در فیلم نمایانده میشد تا مخاطب و به‌ویژه خانواده ها از دیدن شخصیت ایشان درون خانواده آگاه شده و الگوبرداری کنند.
مریم صیاد شیرازی اشاره کرد: در حقیقت برای جوانی که هرگز جنگ را درک نکرده است می توانست نوع نگاه شهید صیاد در بحث تربیت، ارتباط با همسر و فرزندان جذابتر باشد و گونه ای از ابعاد متناقض شخصیت شهید را به مخاطب نشان دهد که اینگونه نشد و این پرداخت در فیلم آنقدر کوتاه بود که به نوعی مظلومیت شهید صیاد را بیشتر کرد. از دیگر نکات میتوان گفت که سیر زندگی شهید صیاد بعنوان یک نظامی ارتشی در رژیم طاغوت تا زمانی که به شهادت رسید و عاقبت به خیر شد، باید برای جوان امروزی الگوسازی میشد. در حقیقت شهید صیاد شیرازی شخصیتی از خانواده ای بسیار عادی است و لازم است جوان امروزی این را بداند که با شخصیت شهید فاصله چندانی ندارد. تمام اسناد و افراد برای تحقیقات میدانی درباره شهید صیاد در دسترس بود اما در زمان مناسب از وجود این عزیزان در زمان حیات استفاده نشد.
فرزند شهید صیاد شیرازی در ادامه گفت: پس از ساختن فیلم صیاد بسیار غصه خوردم که ای کاش پرداختی بهتر به ویژگی های شخصیتی، نظامی و زندگی شهید صیاد میشد و حس میکنم این سوژه ابتر ماند. بیشتر دلم سوخت که دیگر کسی به سراغ ساخت این سوژه نمی‌رود. این حق مطلب نبود. دلم میسوزد که پدرم در زمان حیاتش مظلوم بود و حالا که در مسیر فرهنگی به ایشان پرداخته شد نیز همچنان مظلوم ماند.
انتهای پیام/
