
پدر شهید محمد ضیاء: پسرم رفت تا وطن بماند
به گزارش نوید شاهد گیلان، در دل یکی از روستاهای شهرستان رضوانشهر، نام محمد ضیاء همچنان با افتخار زمزمه میشود؛ جوانی با قلبی سرشار از ایمان، اخلاق، ادب و غیرت. پدرش او را «ستون خانه» مینامید و حالا در میان اشک و لبخند میگوید: «محمدم رفت، اما شرف و غیرتش برای همیشه در این خاک زنده است.»
شهید محمد ضیاء متولد ۲۷ شهریور ۱۳۸۰ در رضوانشهر بود. از همان کودکی، آرام، مسئولیتپذیر و اهل معنویت بود. در کنار سه خواهر، تکیهگاه خانه بود و حتی یکبار هم نمازش ترک نشد. پس از پایان تحصیلات و اخذ مدرک لیسانس مهندسی کامپیوتر، لباس سربازی را با افتخار به تن کرد و بهعنوان سرباز فراجا راهی تهران شد.
پدرش با غرور میگوید: «محمد نهفقط فرزندم، بلکه رفیق و یاورم بود؛ از همان نوجوانی مردانگی داشت.»
او دوران آموزشی را درخشان پشت سر گذاشت و در جمع ۵ نفر برتر قرار گرفت. جملهای که بارها از زبانش شنیده میشد، حالا بر سنگ مزارش حک شده است: «سرباز، زینت وطن است.»
آغاز جنگ ناجوانمردانه رژیم کودککش صهیونیستی علیه برخی مناطق اسلامی، نقطه عطفی در زندگی محمد بود. تصمیم گرفت بماند، بایستد و از وطن دفاع کند. در برابر پدر ایستاد، احترام نظامی گذاشت و گفت: «پدر، اگر جانم هم برود، نمیگذارم خاک وطن آلوده شود.»
اما دشمن حتی تاب نفسهای سربازان ما را نیز نداشت...
با اصابت موشک رژیم دژخیم صهیونیستی، محمد عزیز نیز پر کشید و به قافلهی شهدای مظلوم وطن پیوست؛ جوانی رشید و باایمان که قلبش برای امنیت مردم ایران میتپید و جانش را در راه دفاع از وطن تقدیم کرد.
فرماندهاش با صدایی بغضآلود به پدر گفت: «سرباز رشیدمان، محمد ضیاء، با شجاعت جنگید و به مقام رفیع شهادت نائل آمد.»
نجواهای آخرین شب
یک روز پیش از شهادت، محمد در دلنوشتهای به خواهرش نوشت: «مملو از آرامشم… حتی آنها که زخمی زدند را دوست دارم… اگر تقدیر این است که جانم هدیه این خاک شود، با افتخار میگویم: سرباز، زینت وطن است.»
فرازی از وصیتنامه شهید محمد ضیاء:
«اگر روزی خبر شهادتم رسید، اشک بریزید اما نه از غم، بلکه از شوق… پدرم، سرت را بالا بگیر و بگو: پسرم رفت تا وطن بماند. دوستانم! پرچم این سرزمین نباید زمین بخورد… بر مزارم بنویسید: سرباز، زینت وطن است.»
یاد محمد ضیاء، تا همیشه در حافظه وطن خواهد ماند؛ جوانی از رضوانشهر که جان داد تا ایران بماند، و نامش با افتخار در زمره شهدای مدافع وطن جاودانه شد.