کد خبر : ۵۹۷۱۱۱
۱۱:۲۵

۱۴۰۴/۰۵/۱۱
خاطره‌‌ای از شهید «غلام نایبی دهبارزی»

مردی که در سخت‌ترین شرایط، مهر و محبت را حاکم کرد

فرزند شهید تعریف می‌کند: یکی از همکاران پدرم می‌گفت؛ زمانی که شهید در معدن فاریاب کار می‌کرد با همه همکاران خود شوخی می‌کرد و نسبت به کارفرمایان خود احترام زیادی قائل بود. تا به حال ندیدم به کسی بدی کند با همه به خوبی رفتار می‌کرد و او را یکی از بهترین کارگران دوران کاری خود می‌دانم.


به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «غلام نایبی دهبارزی» یکم مرداد ۱۳۱۰، در روستای دهبارز تابعه شهرستان رودان دیده به جهان گشود. پدرش علی (فوت ۱۳۴۸) کارگر و کشاورز بود و مادرش شهربان (فوت ۱۳۵۲) نام داشت. خواندن و نوشتن نمی‌دانست. کارگر معدن بود. پس از ازدواج صاحب پنج پسر و چهار دختر شد. بسیجی بود. دوازدهم مرداد ۱۳۶۷، در پادگان قدس رودان هنگام آموزش نظامی بر اثر ایست قلبی به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش واقع است.

یب

روزش را با نام خدا شروع می‌کرد و با لبخند ادامه می‌داد

یکی از همکاران پدرم می‌گفت؛ زمانی که شهید در معدن فاریاب کار می‌کرد با همه همکاران خود شوخی می‌کرد و نسبت به کارفرمایان خود احترام زیادی قائل بود. تا به حال ندیدم به کسی بدی کند با همه به خوبی رفتار می‌کرد و او را یکی از بهترین کارگران دوران کاری خود می‌دانم.

شهید در معدن فاریاب، مسئول بارگیری ماشین‌ها و حمل و نقل سنگ‌های کروم بود.

در مدت کوتاهی که با شهید کار می‌کردم خیلی چیزها از او یاد گرفتم. او در کارهایش جدی بود و هرگز در زمان کار با کسی شوخی نمی‌کرد و کار را به شوخی نمی‌گرفت. وی پشتکار زیادی داشت و همیشه روزش را با نام خدا آغاز می‌کرد. هنگام استراحت همکاران و دوستانش را جمع می‌کرد و با شوخی و جوک گفتن سرگرممان می‌کرد.

(به نقل از فرزند شهید، جواد نایبی)

یب


گزارش خطا

ارسال نظر
طراحی و تولید: ایران سامانه