شهید «یداله میرزایی» دوازدهم آذر ۱۳۲۷، در شهرستان خرم آباد به دنیا آمد. بیست و سوم بهمنماه ۱۳۵۷، در زادگاهش هنگام تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد.
شهید انقلاب «اکبر سهم الدینی» ششم خرداد 1329، در شهرستان کوهدشت به دنیا آمد. یازدهم دی 1357، در زادگاهش هنگام شرکت در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزارش در گلزار شهدای همان شهرستان قرار دارد.
مروری بر زندگینامه اولین شهید انقلاب شهرستان بروجرد؛
همزمان با ایام الله دهه مبارک فجر و سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، محمدولی قنبری، سرپرست بنیادشهید لرستان طی پیامی این ایام خجسته را به رهبر معظم انقلاب اسلامی، آحاد ملت ایران، خانواده های شاهد و ایثارگر تبریک گفت.
شهید «عیدی قائدرحمتی» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: اگر فردی كه مسئوليتی دارد با اعمال و رفتارش مردم را از انقلاب و اسلام بدبين كند بداند كه خون شهدا را پايمال كرده و بايد فردای قیامت جوابگو باشد.
شهید «حبیب اله باقری» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: ای انسان لحظهای به خود بیا و تا به دام گرفتار نشدهای، توشهای بردار که بهترین موقع برای توشه برداشتن توست که ائمه میفرمایند: بهترین آزمایش خداوند از انسانها جنگ و جهاد است.
شهید «کرمخدا دریکوند» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: میخواهم پسرم هر روز بیتاب روزی باشد که آنقدر بزرگ شود تا برخیزد و قدم در راهی بگذارد که منتهای آن پدرش با لبخندی غرورآفرین چشم انتظار دیدار حماسی اوست.
شهید «حمید مرادی» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: جهاد در راه خدا گذشتن از علائق نفسانی و حسین وار شدن و حسین گونه شدن است و ببین کجایی و چکار می کنی.
شهید والامقام «حجت اله سلیمانی» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: از حریم اسلام و آیین محمدی و احکام شرعی دفاع نمایید زیرا رستگاری فقط در سایه بندگی خدا و پای بند بودن به احکام اوست و بس.
شهید «ایرج خسروی» در فرازی از وصیتنامه خود نوشته است: برادران عزیزم! نگذارید اسلحه من زمین بماند و خمینی عزیز بییاور شود و این کار را حتماً توأم با کتب اسلامی و عمل به آن انجام دهید.
شهید «ایرج خسروی» دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران بود، به پدرش میگفت: میخواهم علیوار زندگی کنم و دوست دارم پزشک شوم و به روستاییها و افراد ضعیف کمک کنم.
خاطرات مربوط به شهید «اکبر فتحالهی» بهنقل از مادر شهید؛
مادر شهید «اکبر فتح الهی» می گوید: پسرم خیلی مهربان، خوش رفتار و خوش برخورد بود و چون شغل پدرش نظامی بود بیشتر اوقات کودکی خود را در کوهستانها در بین مردم تهیدست گذرانده بود و به آنها کمک میکرد.