نوید شاهد سمنان - صفحه 138

ای خدا! آیا باور کنم که بعد از ایمان به تو باز مرا عذاب خواهی کرد یا اینکه بعد از دوستی و عشق و علاقه به تو باز مرا از خود دور گردانی.

روز قیامت حق مظلومان از ظالمان گرفته میشود. قبل از روز حساب توبه کنید. به خاطر خدا عبادت و طاعت کنید. به هوش باشید که خون شهیدان از بین نرود.

برادر شهید «حسن عربی» نقل می‌کند: «همه خوشحال بودند، مادر اما بی‌قرار بود. نه پای تلویزیون بند می‌شد و نه توی کوچه و خیابان. چهره گرفته مادر، جشن را از یادم می‌برد. بی‌تابی مادر به‌جا بود. برای رزمنده ما برگشتی توی کار نبود. خیلی نکشید که پیکرش را برایمان آوردند.»

تصاویر شهدای استان سمنان

برای مدت چند ماهی از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عازم کشور لبنان و سوریه شد ، همین سفارش را تاکید کرد . همیشه با فرستادن نامه از وضعیت او مطلع می شدیم . آن روزی که از لبنان بازگشت ، اشک امانمان را بریده بود . انگار سالیان زیادی از او دور بودیم و حالا با آمدنش گم گشته مان را یافته ایم . او مرا به صبر دعوت کرد و گفت : « باید صبوری حضرت زینب کبری (س) را ستود . به جرأت می توانم بگویم که خالق ، دیگر چنین مخلوقی را خلق نکرده است . خواهرم هنگامی که به زیارت حرم شریف آن بانوی محترمه در زینبیه رفتم ، ارزش و مقام خواهر را با تمام وجودم دریافتم . امیدوارم در راه خدمت به شما توفیق بیشتری از درگاهش بیایم »

اون روز ما تو مهدیشهر بدرقه اش کردیم وبعد رفتیم سمنان جلوی سپاه . چون هوا سرد بود وزمستون بود من تو نیسان نشسته بودم . اومد جلوی ماشین وفرزندش وبوسید وگفت ، مراقبش باش انشاالله من زود برمیگردم . رفت وبعد ازدوماه دربیست ودوم اسفند ماه خبر شهادتش وآوردند . همون روز هم سالگرد ازدواجمون بود .

بیشتر به فکر آشنایی مسائل اسلامی و دینی باشید. بیشتر به فکر آشنایی مسائل اسلامی و دینی باشید. کسی که پروردگار را شناخت تن به ذلت نمیدهد. بیشتر به هدف شهدا فکر کنید.

سید جمال ، در کربلای 4 شهید نشد . ظاهرا زمان آن فرا نرسیده بود . هر کاری موقعی دارد ، و هرچه خدا صلاح بداند همان خواهد شد . در خط مقدم لحظه ای آرام نداشت ، ولی در هیچ لحظه ای دعا را هم فراموش نمی کرد . عارفی بود در لباس رزم . رزمنده ای بود عاشق معبود و مشتاق لقاء یاز ، و منتظر فرا رسیدن لحظه موعود .

چاره ای نداشتیم. میان چند تخته سنگ مخفی شدیم. لب هایمان از شدّت گرما خشک شده و قمقمه هایمان خالی بود. تنها دل خوشی مان لباس سربازان عراقی بوده به تن داشتیم. شاید وقت خطر نجات مان می داد و شناسایی نمی شدیم.

پاسدار بود. بيستم فروردین 1365، در جاده خندق عراق بر اثر اصابت ترکش به فک، سینه، دست و پا، مصدوم شد. دهم اردیبهشت 1365، دربيمارستان طالقاني تهران بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسيد. مزار او در گلزار شهدای فردوس‏رضاي شهرستان زادگاهش واقع است.

من نمیدونستم چی شده . پسرم همون موقع شهید شده بود ولی به من نمیگفتند . چند وقت پیش دوستش میگفت ، من دیدم که صولت تیرخورده . بعدش بولدزر عراق میاد و خاکریز و سنگر ورزمنده ها رو میریزه زیر خاک . بعدا که جاده رو اصلا ح میکردند پلاکش و پیدا کردند . بعد از سیزده سال پیداش کردند و آوردیمش امامزاده یحیی .

تلاش می کنم تا از میان جمعیت خودم را به خانه برسانم . از دیدن دیوار خراب شده خانه و سقف ریخته شده بیشتر وحشت می کنم . با صدای بلند مامانم را صدا می زنم : « مامان ! مامان ! کجایی مامان ؟ » می خواهم بروم توی خانه که آقای حسینی دستم را می گیرد : « کجا می ری محسن ؟ صبر کن ! » . با گریه می گویم :

دايا! تو را سپاس مي گويم كه بر اين بنده حقير سرا پا تقصير منت نهادي و با مغفرت و مرحمت خويش اين وجود ناقابل را به عنوان شهيد در درگاه ربوبي ات پذيرفتي!

اي برادران عزیز غیر از اسلام و قرآن به چیزي فکر نکنید. اي خواهران عزیز وقار و بزرگی و عظمت زنان در حجابشان می باشد. اي معلمین عزیز به گفتۀ امام معلمی شغل انبیاء است. به فرامین ولایت فقیه بی توجه نباشید. جبهه دانشگاه است. کلاسش سنگر، استادانش اندیشه، تدبر و تعقل است.

برادر شهید «مجید عبدوس» نقل می‌کند: «شب عملیات متوجه شدم یکی از بچه‌ها حال خیلی عجیبی داره. نماز می‌خونه و گریه می‌کنه. نزدیک رفتم. مجید بود کمی کنارش ایستادم. لذت می‌بردم. نمازش که تموم شد، بلند شد و من رو توی بغلش گرفت و گفت: امشب شهید می‌شم.»

مناسبت هفته كارگر و سال حمايت از توليد داخلي، و با حضور تعداد زيادي از اقشار مختلف یادواره شهدای کارگر و شهید مخترع و جستجوگر نور شهید محمد پازوکی طرودی برگزار گردید

لحظات پاياني دوره است، بچه­ها از اين فرصت استفاده كرده و با دوستان هم‌دوره خداحافظی مي­كنند. يكي صورت به صورت دوست هم­دوره­اش گذاشته و در گوشش چيزي نجوا مي­كند. يكي به ديگري نشانی می‌دهد و می‌گوید: «یادت نره؛ حتما نامه بنویس. رسیدی منطقه؛ عکس بفرست...»‌ يكي هم دست در گردن دوستش انداخته و نمي­تواند به سادگي از او جدا شود.

شهادت گر مرا باشد لياقت *** شهادت را نصيبم كن تو يا رب

براي سرور آزادگان، حسين(ع)، گريه كن كه در زماني كه نه قلم بود و نه دفتر با 72 تن يارانش خون خود را جوهر و زمين را كاغذ قرار داد و نوشت: «مرگ سرخ بهتر از زندگي ننگين است»

اگر می اومدم باید شما رو از خواب بیدار می کردم. همون جا توی مسجد خوابیدم. نماز صبح رو به جماعت خوندم و اومدم