ایستادگی دستاورد بزرگ دفاع مقدس

دفاع مقدس نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی است. هنوز ۱۹ ماه از حماسه پیدایش انقلاب سپری ‏نشده بود که جنگی فراگیر بر ملت ایران تحمیل شد که می توان آن را بزرگترین حماسه ملتی در مقابل ‏یک تجاوز خارجی قلمداد کرد.
با نگاه به تاریخ جنگ های ایران درک چنین واقعه ای چندان سخت نخواهد بود. چرا که ابعاد دوران دفاع ‏مقدس به مراتب گسترده تر از جنگ هایی بود که حداقل پس از جنگ جهانی دوم تاریخ به خود دیده بود ‏و این پدیده نادر در رابطه با ایران کاملاً استثنایی به نظر می رسید. در طول ۴۰۰سال گذشته، ۲۵ جنگ ‏تمام عیار بین ایران و عثمانی که عراق بخشی از سرزمین آن بود، در جغرافیای سرزمین ایران رخ داده ‏بود ولی هیچگاه نمی توان آن درگیری ها و جنگ ها را همسنگ تهاجمی دانست که این بار به ظاهر از ‏سوی یک کشور و در باطن از سوی تمامی قدرت های بزرگ جهانی و منطقه ای هدایت می شد.
همه استراتژیست ها معتقدند دفاع مقدس نخستین جنگ با ارتش های کلاسیک نوینی بود که نظام ‏جمهوری اسلامی و مردم متدین ایران ثابت کردند با اراده متکی به ایمان وانگیزه الهی و با حفظ وحدت و ‏انسجام درونی و همبستگی ملی و نیز با پیروزی بدون اتکاء به قدرت های خارجی توانستند سرنوشت ‏خویش را برخلاف میل قدرت های سلطه گر تغییر دهند.
بر کسی پوشیده نیست که دفاع مقدس درس ایستادگی و آزادگی را برای همه مبارزین در اقصی نقاط ‏جهان مشق کرد که اگر امروز شاهد عقب نشینی کوشنر وزیر خارجه فرانسه مبنی بر حمله نظامی به ‏ایران در کمتر از ۳ روز از اظهارات اولیه خود هستیم و یا عقب نشینی ذلت بار صهیونیست ها از جنوب ‏لبنان و ... هستیم، معلمان آن جوانانی بودند که با کمترین امکانات و تنها به امید نصرت الهی پای به ‏این میدان گذاشتند و تمام معادلات بین المللی را بر هم زدند و بار دیگر در دوران غربت فرهنگ عاشورا و ‏تبلور اندیشه های غلط لیبرالی سازش پذیر، فرهنگ عاشورایی قرن اول هجری را با عزم ملی در آغازین ‏هزاره سوم میلادی پیوند زدند و ثابت کردند عاشورا نه برای مقطع زمانی خاص از تاریخ اسلام بلکه برای ‏تمام قرون و فرهنگ ها تکرارشدنی است. اگر آن روز که حسین بن علی (ع) قیام کرد و حنظله ها به ‏اشتیاق شهادت در رکاب مولای خویش قرار از دست دادند، در دوران دفاع مقدس نیز که بیش از ۱۴۰۰ ‏سال از آن می گذشت، بودند شهیدانی همچون کزازی ها، توسلیها، فهمیده ها و ... که رفتاری از خود ‏بروز دادند که تداعی کننده قیام عاشورا بود.
کیست که شب های دو کوهه، فاو، مجنون و ... را فراموش کرده باشد. نماز شب هایی که ملائکه هم ‏بر آن غبطه می خوردند. مگر می توان آن نماز شب های میدان صبحگاه دوکوهه که همچون نماز های ‏یومیه مملو از جماعت عاشقی بود که بدون هیچ تعلقی تنها به تکلیف خویش می اندیشیدند را ‏فراموش کرد. هیچگاه بوی ریا از چنین نماز هایی برنمی آمد و این فریضه مستحبی که شکل جماعت به ‏خود گرفته بود با هدف کسب امتیاز و یا گرفتن مسئولیت در فلان لشکر، تیپ، گردان و ... ادا نمی شد. ‏فرمانده در کنار فرمانبر با چفیه ای بر صورت، عاشقانه در مقابل خدای خویش ایستاده بود و با تضرع از او ‏استمداد می طلبید که یاور او در میدان رزم با دشمن زبون و هوای نفس با دشمن درون باشد. امروز اگر ‏طالب آن هستیم در مقابل مشکلات، جوانمردانه بایستیم ضرورتاً باید آن فرهنگ را بار دیگر در جامعه ‏زنده کنیم.
امروز که در آستانه تهدید تحریم ایران به جهت دستیابی به پیشرفت های مختلف از جمله هسته ای ‏قرار گرفته ایم باید بدانیم مگر آن روز های حماسه با تحریم اقتصادی و ... مواجه نبودیم؟
چه انگیزه ای وجود داشت که با چنان تحریم هایی توانستیم ۸ سال مقاومت کنیم و با افتخار آفرینی ‏پیروز این میدان شویم ولی امروز در اوج اقتدار و توانمندی ، برخی از افراد امید خویش را از دست داده و ‏امتیاز دادن به اروپا و آمریکا در مسأله هسته ای را ترجیح به ادامه این حق قانونی ملت ایران می دهند. ‏دوران ۸ ساله دفاع مقدس همچون آینه ای پیش روی ماست و اگر آن را مبنای رفتار خویش قرار دهیم در ‏هر عرصه ای پیروز خواهیم بود و اگر غفلت کنیم باید طعم تلخ شکست را بچشیم که در این صورت، هم ‏باید پاسخگوی شهدا که چنین آینه ای را فرا روی ما قرار دادند، باشیم و هم برای تقصیرهای خود به ‏آیندگان پاسخ دهیم.

‏